Η ύπαρξη των βεντούζων είναι αρχαιότατη. Μία από τις αρχαιότερες καταγραφές είναι στην Μεσοποταμία (3300 π.Χ). Επίσης στον αιγυπτιακό πάπυρο του Erder έναν ιατρικό πάπυρο που χρονολογείται γύρω στο 1550 π.Χ., από τον Ιπποκράτη το 350 π.Χ, καθώς και αναφορές τους γίνονται σε υποσαχάριες περιοχές.
Για αιώνες οι βεντούζες ήταν μία παγκόσμια θεραπευτική τεχνική και μεγάλο κομμάτι της εναλλακτικής ιατρικής. Καθώς η εκμάθηση και η εφαρμογή τους είναι ιδιαίτερα εύκολη, αποτέλεσε έναν οικογενειακό τρόπο στην φροντίδα και θεραπεία κοινών ασθενειών. Τον 19ο αιώνα οι βεντούζες δέχτηκαν σκληρή κριτική από την επίσημη ιατρική κοινότητα και για αυτό και παρήκμασαν. Όμως τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ξανανακαλυφθεί οι θεραπευτικές τους ιδιότητες. Χαρακτηριστικά δε είναι και τα «σημάδια» που αφήνουν όπως έχουμε δει στα σώματα αθλητών στους ολυμπιακούς του Ρίο, όπως στον Μάικλ Φελπς, καθώς και σε άλλους διάσημους όπως την Βικτώρια Μπέκαμ και την Γκουίνεθ Πάλτροου.
Τα υλικά της εφαρμογής δεν είναι κοστοβόρα ούτε και πολυσύνθετα. Γυάλινα μικρά ή μεγάλα κοίλα ποτήρια τα οποία θερμαίνονται εσωτερικά – ώστε να αφαιρεθεί ο αέρας – με ένα φλεγόμενο βαμβάκι εμποτισμένο με οινόπνευμα. Με μια γρήγορη κίνηση τοποθετείται στο σώμα προκαλώντας αναρρόφηση του δέρματος. Η αναρρόφηση που γίνεται με τα γυάλινα αυτά ποτήρια διεγείρει τη ροή, κυρίως του αίματος και της λέμφου (τμήμα της λέμφου είναι τα Τ-λεμφοκύτταρα και τα Β-λεμφοκύτταρα), στην περιοχή όπου εφαρμόζεται. Η λέμφος είναι το υγρό που διαρρέει τον μεσοκυττάριο χώρο. Με τον τρόπο αυτό, κινητοποιείται το αίμα και η λέμφος τόσο στην περιοχή εφαρμογής της βεντούζας όσο και στις άμεσα γειτονικές περιοχές. Αποτέλεσμα αυτού είναι η βελτίωση της αιμάτωσης και της οξυγόνωσης των τοπικών ιστών και η αποβολή των τοξινών.
Με βάση αυτή την αρχή, οι βεντούζες χρησιμοποιούνται για τη χαλάρωση καταπονημένων μυών, περιτονιών και τη λύση των συμφύσεων. Αυτές είναι οι ζεστές βεντούζες. Σήμερα κυκλοφορούν πολλές εκδοχές τους με διάφορα υλικά από πλαστικό ή σιλικόνη και με μηχανική αναρρόφηση.
Ευρεία είναι η χρήση τους σε:
- επώδυνα σύνδρομα bi (μυοπεριτονιακούς πόνους)
- μείωση οιδήματος (π.χ. σε διαστρέμματα, στην αποκατάσταση μετά από κάταγμα)
- σύνδρομα δυσμηνόρροιας
- σύνδρομα κρύου, άσθμα, βήχα (πχ γρίπη, κρυολόγημα)
- κοσμετολογική περιποίηση προσώπου (πχ ρυτίδες, ακμή, πανάδες, σακούλες κάτω από τα μάτια, λεπτες γραμμές)
- επίμονη κυτταρίτιδα
Αντενδείξεις στις βεντούζες
- Πολύ υψηλός πυρετός, φυματίωση
- Δερματικές μολυσματικές καταστάσεις, πολύ λεπτό και ευαίσθητο δέρμα, λύση του δέρματος
- Αιμορραγική προδιάθεση, αντιπηκτικά ή αιματολογικές παθήσεις
- Προσοχή σε εγκύους, κυρίως στο πρώτο τρίμηνο
Πονάνε οι βεντούζες;
Όταν γίνουν σωστά, όχι δεν πονάνε ή με ανεκτό επίπεδο πόνου. Ανάλογα με τον βαθμό αναρρόφησης (μικρό, μεσαίο, έντονο) και ανάλογα με το αν χρησιμοποιηθούν σταθερές ή κινητές, η αίσθησή τους θα πρέπει να είναι ευχάριστη και μπορει να χαρακτηριστεί σαν τράβηγμα – ρούφηγμα.
Παρενέργειες
Αν εξαιρέσει κανείς τα χαρακτηριστικά μελανοκόκκινα σημάδια που ενδέχεται να αφήσει πίσω της μία θεραπεία με βεντούζες, (τα οποία και θα «σβήσουν» μετά από 3-7 ημέρες) η απάντηση είναι όχι, δεν υπάρχουν παρενέργειες.
Σαφώς θα πρέπει να εκτελούνται από άτομο που έχει γνώση στη χρήση τους. Πριν την εφαρμογή τους δεν θα έχουμε φάει βαριά και μετά την εφαρμογή τους να ντυθούμε ζεστά και να έχουμε χαλαρό – ξεκούραστο πρόγραμμα στη συνέχεια!
Αυτό ήταν! Μία όμορφη, δεκτική και χαλαρή προσέγγιση. Ευχάριστη και αποτελεσματική θεραπευτική σε πλήθος ενδείξεων και χωρίς ιδιαίτερο εξοπλισμό.
